İlk aşama, bir mesele, düğüm olduğunu fark etmenizdir. Çünkü bazı insanlar yaşadıkları durumun, sıkıntılı bir şey olduğunu da fark edemezler. O zaman zaten herhangi bir desteğe ya da terapiye ihtiyaç bile duymazlar. Ama günün birinde bir şey olur. Ekstra bir sıkışmışlık hissederler ya da etraflarında onu uyaranlar olabilir ya da farklı deneyimler yaşayanlar gözüne çarpar. “Aaa, benim burada bir derdim, bir sıkıntım, bir düğümüm var” der. Bunu nasıl çözeceğini bilemez. Bazen sadece gelip bir detaylı anlatma, adeta bir iç dökme bile kişinin o dönemki ihtiyacını gidermeye yeterli olabilir. O noktada terapist aktif, empatik dinleme yapar. Yargısızca, eleştirmeden, herhangi bir kasıtlı yönlendirme yapmadan dinleme yapar ve mümkün olduğunca en açık, ferah ve detaylı bir şekilde danışanın kendini ifade etmesine yardımcı olur. 

Düğüm aşamasını akut veya kronik durumlar olarak iki kategoride ele almak mümkündür. Akut durum 6 aydan daha kısa bir süre önce deneyimlenmiş, hızlıca başımıza gelmiş olaylardır. Son altı ayda yaşanmış bir trafik kazası, bir travmatik olay ve etkileri akut durumlara örnektir. Kronik durum ise bir paterni bulunan, uzun süredir devam eden bir durumdur. Kronik durumlarda paternleri fark ederiz.