Duygusal Yeme Terapisi

Duygusal Yeme Terapisi

• Karnınız doyduğu halde yemeği durduramıyor musunuz?
• Yedikten sonra ani rahatlama, pişmanlık, öfke, suçlama ve akabinde boşvermişlik duyguları ortaya çıkıyor mu?
• Her sabah sağlıklı beslenme kararı ile yola çıkıp akşam yeme planlarınızı bozarak mı yatıyorsunuz?
• Gizli gizli yemek yiyor musunuz?
• Çoğunlukla gündüz aç kalıp gece mi yiyorsunuz?
• Sürekli ağzınıza bir şeyler atma ihtiyacı mı duyuyorsunuz?
• Kilo verme-alma sarmalından çıkamıyor musunuz?

Bu sorulara verdiğiniz cevaplarda “evet”ler varsa, duygusal yeme problemi yaşıyorsunuz demektir. O zaman sizi 5 haftalık online Duygusal Yeme Terapisi çalışmamıza davet ediyoruz.

Bu programda, farklı yönlendirmeli meditasyonlar eşliğinde, bilinçaltı inançlarınızı, kalıplarınızı keşfedip, zihin – beden etkileşiminin farkına varacaksınız. Samimi ve yargısız paylaşımlarda bulunurken iç keşifler yapacaksınız. Seanslar esnasında ve aralarda psikoeğitimler ve çeşitli ödevlerle aktif bir program içinde yer alacaksınız.

Programımız küçük gruptan oluşur ve aktif whatsapp grubu kullanılır.

Program Klinik Psikolog Dr. Şeniz Ünal tarafından, online olarak gerçekleştirilir. Katılımcıların rahatsız edilmeyecekleri bir ortam sağlamaları, tercihan kulaklıkla programa katılmaları önerilir. Kişisel paylaşımlar da olacağından program kaydı paylaşılmaz. Katılınamayan oturumun maalesef telafisi yoktur.

Programımız 27 Ekim Salı günü başlayacak ve her Salı saat 11:00 – 13:00 arasında gerçekleşecektir. Ücret bilgisi ve kayıt için merkezimizi arayabilirsiniz: (0212) 352 7087

*** Önceki Çalışmalara Katılanların Görüşleri***

• Eskiden duygusal açlığımı doyurmak ve onu bastırmak için yiyordum. Programla birikte bunu net olarak öğrendim ve farkındalığım arttı.

• Artık daha sakin bir şekilde dengeli devam etmeye çalışıyorum. Kendimle ve aynayla daha barışık haldeyim. Fotoğraflarımı görünce aslında kaç beden olduğumu hatırlıyorum sadece 😊

• Çevremdeki kişilerin sevgi, ilgi ve alaka gösterme niyetinde aslında bana mobbing uyguladıklarını fark ettim. Bende bu psikolojik baskıyla duygusal açlığımı doyurmaya çalıştığımı anladım. Hayır ve dur demeyi öğreniyorum.

• Yemek yemek ile ilgili motivasyonumu, neden fazla yediğimi keşfettim.

• Eskiden mide kazıntısı hissettiğimde panik olurdum. Hala zaman zaman kazıntılar hissediyorum bazen ama içimdeki panik duygusu yok. Biliyorum ki bir kaç gün daha dayanırsam kazıntı geçecek. Bu sakinlik duygusu için Şeniz hanıma teşekkür ederim. Birlikte çalışmamız ile bu noktaya geldim.

• Kendimi daha iyi tanıdım, yeme alışkanlıklarımı düzenledim. Program mükemmeldi.

• Açlık tokluk çizelgesini kullanmaya başladım. Çok aç olduğum zamanlarda stop deyip sakinleşmeyi, ağzıma aldığım lokmayı yutmak için değil tad almak için çiğnemeyi, yediğim şeyleri ihtiyaçtan mı açlıktan mı yemem gerektiğini, yiyeceğimiz şeylerin kaliteli olması konularında farkındalık kazandım ve yavaş yavaş gündelik hayatımda uygulamaya başladım.

• Beslenme ile ilgili bilgilerimi uygulamaya ve yemek yerken bunun beynimin mi yoksa midemin mi ihtiyacı olduğuna bakmaya çaba göstermeye başladım. Açlık tokluk ölçeğine devam ediyorum.

• Açlık skalasını daha iyi kontrol edebiliyorum. Tabağımı sağlıklı yiyeceklerle doldurarak abur cubur yemeyi azalttım.

• Bedensel duyumlarımla ilgili farkındalık yaşadım, aynı zamanda beden ve beyin arasındaki farkların farkındalığını ve bunların beslenmemdeki etkilerini gördüm, kendime karşı yeterince şefkatli olmadığımı yemek yemeyi ödül cezadan çıkardığım zaman yeme davranışımın kendiliğinden daha dengeli olmaya başladığını gördüm.

• Bedenimi dinledim. Yemekle olan bağımı azalttım. Diyeti bıraktım.

• Bedenimin istediği gibi olmak en doğal hal, sürekli değiştirme çabasındansa olduğu gibi kabul etmem gerektiğini anladım. Gruptaki paylaşımlarda yalnız olmadığımı hissettim.

• Yemek yeme alışkanlığımın duygusal ihtiyaçlarımın karşılanmadığı zamanlarda ortaya çıktığını, bedenimin açlığından çok duygularımın aç olduğunu farkettim.

• Bu program sayesinde kendime çok fazla yüklendiğimi farkettim. Program öncesinde çok planlı ve hep birşeyler yapmam gerekiyormuş da ben geri kalmışım hissi vardı. Biraz akışına bırakmayı, bedenimi ve zihnimi/duygularımı dinlemeyi öğrendim. Artık anlamsızca birşeyler yemek istediğimde anlamsızca yemek istediğimi fark ederek yiyiyorum. İpin ucu kaçmış hissetmeden yiyince daha kontrollü olunuyor ve sonunda vicdan azabı çekmiyorsunuz. İyiki bu programa katılmışım.

• Tokluğumu hissetme anlamında önemli ölçüde farkındalık yaşadım. Özellikle meditasyonlar çok faydalı oldu. Nefes çalışması yemek dışında da genel anlamda fayda sağladı diyebilirim.

• Nefes çalışmasını kaygılı ve gergin hissettiğim zamanlarda da uygulamaya çalışıyorum ve faydasını görüyorum. Daha farkındalıkla yemek yemek tokluğumu farketmemi sağlıyor. Bazen bazı yiyecekleri özellikle istesem de daha ölçülü yiyebildiğimi hissediyorum. Belirli yiyecekleri aşırı isteme konusunda da azalma oldu diyebilirim.